Page 23 - AKP3

κότητας στο κέντρο της πόλης. Τι και αν και εδώ οι προσπάθειες που γίνονται από την Αστυνομία είναι φιλότιμες, δεν παύει η λει-ψανδρία να παίζει και σε αυτή την περιοχή το ρόλο της και, βέβαια, η χωροταξική αναρχία που επικρατεί στη συνοικία, με τα πολυπληθή δαιδαλώδη στενά και τους... λαβυρίνθους της, αποτελεί τον καλύτερο σύμμαχο της μικροεγκληματικότητας που κατοικοεδρεύει και σε αυτή την περιοχή. Οι μικροκλοπές, οι κλοπές και ο ληστείες είναι καθημερινά φαινόμενα και δεν υπάρχει κά-τοικος και καταστηματάρχης της περιοχής που να μην έχει βιώσει είτε ως αυτόπτης μάρτυρας είτε, ακόμη χειρότερα, ως θύμα αυτό το πρόβλημα.

Πήγαμε, λοιπόν, και στην Κυψέλη και απευθυνθήκαμε στους ανθρώπους που ζουν και εργάζονται εκεί, για να μας μεταφέρουν από πρώτο χέρι όσα συμβαίνουν στις γειτο-νιές τους. Κάποιοι από αυτούς δεν επιθυ-μούσαν να γραφούν τα ονόματά τους, ενδει-κτικό και αυτό του καθεστώτος τρόμου στο οποίο ζουν. Σας μεταφέρουμε εδώ τις εμπει-ρίες τους.

Ενας ιδιοκτήτης καταστήματος ψιλικών στην οδό Αγίου Μελετίου: «Τα πράγματα γί-νονται κάθε ημέρα και χειρότερα. Κινδυ-νεύουμε συνέχεια, πρέπει στο μαγαζί αυτό που βλέπεις, που είναι και μικρό, να είμα-στε τουλάχιστον δύο άτομα. Υπάρχουν άτο-μα που περνάνε συνέχεια απέξω και άμα δουν μέσα ότι είναι γυναίκα ή μικρός σε ηλικία, θα μπουν μέσα και θα θέλουν να αρ-πάξουν κάτι. Σε όλα τα μαγαζιά εδώ της πε-ριοχής, σε όλα, έχουν γίνει περιστατικά όπου μπήκαν μέσα να κλέψουν. Εδώ στην περιοχή, γενικά σε όλο τον κόσμο, κυρίως σε όλες τις μεγάλες σε ηλικία γυναίκες, κά-τι έχει συμβεί και μέσα στα σπίτια μας. Δη-λαδή, ερχόμαστε και ανοίγουμε το μαγαζί εδώ πέρα να βγάλουμε μεροκάματο και

φοβόμαστε να δουλέψουμε. Καθόμαστε δύο και τρεις μαζί, γιατί κινδυνεύουμε να μπουκάρουν εδώ και να μας χτυπήσουν για να μας ληστέψουν. Μας έχει τύχει και εμάς, τον έχουν πιάσει, έχει δικαστεί, αλλά δεν σταματά εδώ αυτό. Ολοι εδώ πέρα το ίδιο έχουμε αντιμετωπίσει. Στις οδούς Κυκλά-δων, Αγίου Μελετίου και Ζακύνθου είναι πάρα πολλά τα περιστατικά, κυρίως από αλλοδαπούς δράστες. Δεν έχουν δουλει-ές αυτοί οι άνθρωποι και κοιτάνε πώς να ζήσουν, αρπάζοντας και κλέβοντας κά-ποια γριούλα ή μπαίνοντας μέσα σε κά-ποιο σπίτι. Κάθε ημέρα κάποιος θα έρθει και θα πει “με έκλεψαν”. Ηρθε ένας γείτο-νας μου λέει, “χαλαρά μπήκαν μέσα στο σπίτι, με έπιασαν, με αγκάλιασαν, δεν με χτύπησαν και μου είπαν ‘δώσε τα λεφτά σου’”, το ίδιο και μία γυναίκα εδώ δίπλα. Πρωί–πρωί, λέει, την αγκάλιασαν δύο τύ-ποι, έβγαλαν ένα κατσαβίδι και της λένε “τα λεφτά”. Την έψαξαν ακόμη και στο στήθος, για να καταλάβεις. Η αστυνόμευση είναι μηδέν εδώ πέρα και ακόμη και αν τους πά-ρεις τηλέφωνο, θα έρθουν μετά από μισή ώρα. Δεν γίνεται έτσι δουλειά, αφού δεν υπάρχει αστυνόμευση. Εδώ το βράδυ υπάρ-χουν άνθρωποι που κάθονται σε συγκεκρι-μένες γωνίες και τους ξέρουμε όλοι και ξέ-ρουμε τι περιμένουν. Αν περάσει η Αστυνο-μία, θα τους δουν και εκείνοι, γιατί δεν έρ-χονται να τους ελέγξουν; Σας λέω, αν έρθει

κλούβα εδώ, θα μαζέψει 30 τέτοια άτομα, αλλά δεν βγαίνει.»

Ο κ. Λευτέρης Μώτος, ιδιοκτήτης κατα-στήματος υδραυλικών στην οδό Αγίου Με-λετιού, αναφέρθηκε στην αποχώρηση των παλαιών κατοίκων εξαιτίας της μαζικής άφι-ξης των αλλοδαπών: «Στην περιοχή έμεναν κάποτε καλλιτέχνες, έφυγαν όλοι τώρα και μένουν στα βόρεια προάστια και από τον τρίτο όροφο και κάτω όλων των πολυκατοι-κιών μένουν μόνοι αλλοδαποί. Καλοδεχού-μενοι είναι όλοι από εμάς, αρκεί να έχουν δουλειά και αυτοί που μένουν εδώ και δεν έχουν δουλειά, μένουν γιατί ζουν από τις κλοπές. Και λογικό είναι, γιατί όταν ο άν-θρωπος έχει το στομάχι του άδειο, δεν υπάρχει περίπτωση να μην κλέψει. Θα κλέ-ψει εσένα, εμένα, την κόρη μου, τη γιαγιά, την τράπεζα, γιατί; Για να γεμίσει το στομάχι του, λογικό είναι. Εμένα με έχουν κλέψει πολλές φορές. Μου έχουν πάρει το αυτοκί-νητο, το μηχανάκι, έχουν διαρρήξει το σπίτι μου και το έχουν αδειάσει, έχουν ληστέψει την κόρη μου στο δρόμο για της πάρουν το κινητό. Ζούμε με το φόβο και υπό την απει-λή της ληστείας και της κλοπής. Βγαίνεις από την πόρτα του σπιτιού σου και πραγμα-τικά δεν ξέρεις αν θα γυρίσεις. Εγώ επειδή είμαι υδραυλικός, γυρίζω από σπίτι σε σπίτι. Κάθε ημέρα, λοιπόν, ακούω έως και πέντε περιστατικά εδώ στην περιοχή. Ληστείες, τσαντιές, διαρρήξεις. Λέμε για αστυνόμευ-

Ενας τοξικομανής σωριάζεται στο έδαφος, πέφτοντας σε κώμα από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Ενας διερχόμενος αστυνομικός ειδοποιεί το κέντρο επιχειρήσεων, την ίδια ώρα που δεκάδες άνθρωποι τον κοιτούν αποσβολωμένοι, ενώ οι υπόλοιποι απλώς αδιαφορούν.

ΑΣΦΑΛΕΙΑ & ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ 23

ΓΚΕΤΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΑΣΤΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ

Ξεφυτρώνουν ολόκληρες συνοικίες

από «φαβέλες», στις οποίες στριμώχνονται και προσπαθούν να ζήσουν, ακόμη και χωρίς νερό και ρεύμα, εκατοντάδες λαθρομετανάστες, ο ένας πάνω στον άλλον.

“