Page 76 - PCM264

PC Master

76

shooters μεταμφιεσμένα σε FPS! Επίπεδα

που δεν χωρίζονται μεταξύ τους (θετικό

αυτό, καθώς υπάρχει η αίσθηση της συνο-

χής), αλλά οδηγούν τον παίκτη από το ση-

μείο Α στο Β χωρίς καμία παρέκκλιση πο-

ρείας, χωρίς μυστικά, χωρίς κλειδιά, χωρίς

ίχνος εξερεύνησης, απλώς παίρνουμε από

το χεράκι τον αδαή παίκτη και τον στέλ-

νουμε με ασφάλεια, φροντίδα και Προ-

δέρμ στο τέλος της διαδρομής. Μα είναι

πράγματα αυτά;

ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΗ ΥΓΕΙΑΣ

Προ Η–L.:

Σε ένα παιχνίδι βολών, όπως

είναι προφανές, θα ρίξουμε και θα δεχτού-

με πυρά. Εφόσον μας χτυπήσουν, λοιπόν,

θα πρέπει να υπάρχει ένας τρόπος αναπλή-

ρωσης της χαμένης «ενέργειας». Τα παλιά

FPS βασίστηκαν στα τυπικά arcade της επο-

χής, όπου η υγεία αναπληρωνόταν με

health packs, φαγητά, αναψυκτικά κ.λπ.

που ως διά μαγείας σε έκαναν περδίκι

άσχετα αν είχες δεχτεί φονικά πυρά σε όλο

το σώμα. Σε κάποια FPS μπορούσες να τα

κουβαλήσεις μαζί σου, σε κάποια άλλα τα

έπαιρνες επιτόπου, όπως και να είχε, όμως,

ήταν απαραίτητα για να επιβιώσεις, ενώ

σκεφτόσουν διπλά και τριπλά προτού ορ-

μήσεις αφελώς στον πρώτο Cyberdemon

που έβλεπες μπροστά σου. Βέβαια, σε πε-

ρίπτωση που έμενες, τελικά, με 1% ενέρ-

γεια, μετά το πέρας μίας έντονης σύγκρου-

σης, έπρεπε να τρέξεις χιλιόμετρα πίσω για

να πάρεις «εκείνο το health pack που άφη-

σες για ώρα ανάγκης», αλλά το αποδεχό-

σουν. Εν μέρει.

Μετά Η–L:

Το Half–Life είχε health packs.

Λίγο μετά εμφανίστηκε το Halo και άρχισε

το πανηγύρι. Health Regeneration το βάπτι-

σαν και ξαφνικά όλοι οι ήρωες των FPS

έχουν κάτι από τις ιδιότητες ορισμένων X–

Men: Γίνονται καλά μόνοι τους ύστερα από

λίγη ώρα! Έτσι, αποφασίστηκε ότι σε ένα

ρεαλιστικό περιβάλλον, όπου ο πρωταγωνι-

στής δεν μπορεί να κουβαλήσει πάνω από

δύο όπλα, αναρρώνει αν δεν τον πυροβο-

λήσουν για μερικά δευτερόλεπτα. ΟΚ, η

δράση δεν χάνει το ρυθμό της και δεν ξο-

δεύεις άσκοπα χρόνο για να βρεις health

packs, αλλά με αυτόν τον τρόπο δεν φοβά-

σαι να μπεις με τα μπούνια στην καρδιά της

μάχης, γιατί ξέρεις ότι αν σε χτυπήσουν, θα

κρυφτείς πίσω από έναν τοίχο και θα γίνεις

καλά. Μας μπέρδεψαν εδώ τα FPS, δεν ξέ-

ρεις τι να προτιμήσεις. O tempora, o mores.

SAVES

Προ Η–L:

Η αποθήκευση της προόδου

μας στα παλιά FPS δεν ήταν ποτέ πρόβλη-

μα. Ανα πάσα στιγμή, υπήρχε ένα μαγικό

κουμπάκι (το F5 συνήθως) με το οποίο σώ-

ζαμε τη θέση μας, έτσι ώστε άμα γίνει η

στραβή, να επιστρέψουμε απλά και νοικο-

κυρεμένα εκεί που ήμασταν, με τα πυρο-

μαχικά και την ενέργεια που διαθέταμε. Δί-

κοπο μαχαίρι. Ναι, μπορούσαμε να σώσου-

με ανά πάσα στιγμή, γιατί πες ότι κάτι τυ-

χαίνει και πρέπει να φύγεις – κράσαρε ο

υπολογιστής, πρέπει να βγάλεις το σκύλο

βόλτα, κάτι, ρε παιδί μου, άνθρωποι είμα-

στε. Ήταν, όμως, ταυτόχρονα και ένα εί-

δους cheat: Η λογική του «σώζω–έπειτα–

από–κάθε–βήμα» (τη χάσαμε την ατμόσφαι-

ρα, πατριώτη!) ή του «σώζω προτού μπω

στην τεράστια πόρτα–βλέπω πού είναι οι

Το multiplayer, όμως, έγινε πιο δημοφιλές παρά ποτέ.

Σπάνια βλέπουμε πια FPS με τέτοιες εικόνες. Μας έφαγε ο ρεαλισμός.