Page 136 - PC Master τ. 293

A
ραγε να είναι κατάλοιπο αυτής
της συμπεριφοράς η «ανάγκη»
μας να είμαστε από τους πρώ-
τους που θα έχουν πρόσβαση
σε ένα μισοτελειωμένο παιχνίδι,
ώστε να φάμε στη μάπα όλα τα
bugs και τα placeholder γραφικά, να στεί-
λουμε στους δημιουργούς ιδέες τις οποίες
μάλλον δεν προλαβαίνουν να ενσωματώ-
σουν και να γκρινιάξουμε στο Internet ότι
το παιχνίδι είναι γεμάτο προβλήματα και
ελλείψεις; Φυσικά οι εταιρείες, μέσα στην
απέραντη σοφία τους, μας βάζουν να πλη-
ρώσουμε κι από πάνω ώστε να τα εξασφα-
λίσουμε όλα αυτά. Τελικά είμαστε τόσο βι-
τσιόζοι οι gamers ή υπάρχουν άλλοι λόγοι
πίσω από την εξάπλωση του early access;
Maladroid:
Bill, κάνε παιχνίδι, μια που
πρόσφατα καταπιάστηκες και solo με το θέ-
μα σ’ ένα άρθρο που προκάλεσε, συζητή-
θηκε, αναδημοσιεύτηκε, έγινε αφίσα σε
εφηβικά δωμάτια.
Alkis:
Μη σου πω το πήρε το μάτι μου
και ως κορεό προχθές στο Μπερναμπέου.
Bilaros:
Έτσι. Λοιπόν, Early Access. Τι
συμβαίνει μ’ αυτή την ιστορία; Έχουμε
μπουχτίσει τόσο πολύ από τα mainstream
games που πετάμε (καμιά φορά και κυριο-
λεκτικά) λεφτά σε ανολοκλήρωτα
concepts;
Archanger:
Δεν νομίζω ότι είναι τόσο
θέμα μπουχτίσματος όσο αντίληψης «shut
up and take my money». Βλέπεις μία ιδέα
που σου αρέσει και θες να βουτήξεις μέσα
όσο πιο γρήγορα γίνεται. Πλέον έχεις τη
δυνατότητα να το κάνεις.
Alkis21:
Νιώθεις και μέρος της δημιουρ-
γίας ίσως έτσι.
Archanger:
Από την άλλη, βέβαια, εγώ
για να είμαι ειλικρινής τα early access μου
τα έχω ψιλομετανιώσει. Κυρίως επειδή όλα
τους παραμένουν early access.
Maladroid:
Μεγάλο αγκάθι αυτό, δηλα-
δή το για πόσο καιρό θα μείνει σ’ αυτό το
στάδιο το παιχνίδι πριν αρχίσεις να αγανα-
κτείς.
Alkis21:
Ξέρει κανείς πότε ξεκίνησε ως
concept;
PC Master
136
EARLY ACCESS: ΟΠΟΙΟΣ
ΒΙΑΖΕΤΑΙ ΣΚΟΝΤΑΦΤΕΙ;
Από μικρά παιδιά, όταν ξέραμε ότι στο ψυγείο υπάρχει το αγαπημένο μας επιδόρπιο, όταν
βλέπαμε τα πακέτα δώρων να κάνουν στοίβα δίπλα στην τούρτα γενεθλίων μας ή όταν μας
ανακοίνωναν ότι «μετά το μεσημεριανό μάς περιμένει μία έκπληξη», ήμασταν σαν το θηρίο
στο κλουβί. Στριφογυρίζαμε στη θέση μας, κοιτάζαμε διαρκώς το ρολόι μας, τρεμουλιάζαμε
από ανυπομονησία στέλνοντας στους γονείς μας το πιο ικετευτικό puppy eyes βλέμμα
είχαμε προβάρει στον καθρέφτη: «Άντεεεε, αφήστε με να το φάω/ανοίξω/δω». Και πολύ
συχνά το κόλπο έπιανε (αλλά καμιά φορά όχι :().
Έλα, πες την αλήθεια, δεν θέλεις να είσαι κι
εσύ ένας απ’ αυτούς τους λίγους;
Όταν παραδέχεσαι μόνος σου ότι η αρχική τιμή που έθεσες για early access στο Wasteland 2 πα-
ραήταν υψηλή, τότε κάτι δεν πάει καλά…