117
PC Master
ΑΛΛΕΣ ΠΕΝΤΕ ΔΥΝΑΤΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ XΡΟΝΙΑ
Command &
Conquer: red
alert 2
Πώπω, πώς ήταν έτσι η μά-
πα του ψυχάκια του Yuri!
Στο Red Alert 2 ήταν για
μένα η τελευταία φορά
που οι cutscenes της West-
wood μου άρεσαν, αφού
ήταν πραγματικά καλογυ-
ρισμένες και έβγαζαν γέλιο με το καλτ ύφος τους. Από τα επόμενα
C&C (που έτσι κι αλλιώς ήταν πολύ υποδεέστερα), θεωρώ ότι το θέ-
μα κάπου ξεφτιλίστηκε με τις bimbos και όλο το «καρακιτσαριό»
που παρέλασε μπροστά μας. Σε αυτό το παιχνίδι, έχω κάνει και το
πιο καμένο Lan της καριέρας μου με τρεις υπολογιστές: Στον έναν
εγώ, στον δεύτερο ο αδερφός μου και στον τρίτο ο γιωτομπαλικός
ξάδερφός μου με αντανακλαστικά επιπέδου ιγκουάνα. Ε λοιπόν,
στο τέλος κέρδισε αυτό το όργιο, γιατί από οίκτο τον αφήσαμε να
αναπτυχθεί (πάντα με το δικό του ρυθμό) και σφαχτήκαμε μεταξύ
μας. Και μας έκανε και τον έξυπνο στο τέλος αυτός ο δράκος του
Κομόντο!
esCape from
monkey
Island
Τέλος εποχής και για
μία από τις γλυκύτε-
ρες και τρυφερότε-
ρες αναμνήσεις της
παιδικής μας ηλικίας.
Κάτι δεν πήγε καλά
με αυτό το τελευταίο
«
επίσημο» Monkey
Island… Σαν να μην
είχαν και πολλή όρεξη για δημιουργία και πρωτοτυπία οι συντελε-
στές του. Το χιούμορ δεν είχε τη σπιρτάδα των προηγούμενων, τα
τρισδιάστατα γραφικά ήταν αχρείαστα και μας έβγαλαν από τα νε-
ρά μας, ενώ το νέο interface ήταν επιεικώς μέτριο. Ήταν φανερό
ότι η μαγεία είχε χαθεί και τα χρόνια της αθωότητας είχαν περάσει
ανεπιστρεπτί. Και η απαραίτητη καλτ ανάμνηση: Είχα πάει να αγο-
ράσω το εν λόγω παίγνιο από μία από τις νέες αλυσίδες της εποχής.
Το ζητώ από τον πωλητή με το ψεύτικο χαμόγελο και μου λέει ότι
περιμένει τρία αντίτυπά του σύντομα. Τον ευχαριστώ και φεύγο-
ντας βλέπω ένα κουτί του παιχνιδιού να με κοιτά από τα ράφια. Τέ-
λος εποχής και για το μεράκι των gaming καταστημάτων…
soldIer of
fortune
Ένας σκληροτράχη-
λος μισθοφόρος έρχε-
ται αντιμέτωπος με
κτηνώδεις νεοναζί
που προσπαθούν να
αποκτήσουν πυρηνικά
όπλα, σε αυτό το συ-
μπαγές και καλοσχε-
διασμένο FPS. Εντά-
ξει, τίποτα πρωτότυ-
πο ως εδώ. Αλλά το
συγκεκριμένο shooter προκάλεσε τότε αίσθηση με τις πολύ βίαιες
και ρεαλιστικές απεικονίσεις του. H δημιουργός εταιρεία, η οξυδερ-
κής Raven, τόλμησε να γεμίσει την οθόνη μας με αίμα, αντιλαμβανό-
μενη ότι το παιχνίδι της ίσως να αντιμετωπιζόταν απλώς ως άλλο
ένα καλό «πίου-πίου» μέσα στα τόσα που είχαν αρχίσει να ξεπετάγο-
νται τότε και έτσι να χανόταν μέσα στο πλήθος. Έχοντας λοιπόν ως
υπόβαθρο τα ζοφερά γραφικά του τρομερού Quake II, έδωσε τη δυ-
νατότητα στον παίκτη να πετυχαίνει μία ποικιλία από kills με ακρω-
τηριασμούς, πολτοποίηση κεφαλιών, ξεκοιλιάσματα και γενικά
άπλετο gore. Και καλά έκανε, αφού το χαρήκαμε δεόντως!
the 4th
ComIng
Αν ανήκετε στους πε-
φωτισμένους που έπαι-
ξαν το πρώτο ΜΜΟ,
που διέθετε αποκλει-
στικά ελληνικό server,
τα παρακάτω θα σας
θυμίσουν πολλά. Οι
υπόλοιποι χρησιμοποι-
ήστε τη φαντασία σας,
να ξέρετε πάντως ότι «χάσατε» που δεν ήρθατε. Η εταιρεία που εκ-
δίδει το «PC Master» ανέλαβε αυτό το ρηξικέλευθο εγχείρημα και
συσπείρωσε πολλούς παίκτες που δεν είχαν τη σύνδεση και τα λε-
φτά για να παίξουν κάποιο ΜΜΟ σε ξένο server. Βέβαια, όπου μα-
ζεύονται πολλοί Έλληνες δεν αργεί να γίνει χαμός: Οι ίντριγκες, οι
τσακωμοί, οι κλαούνες, οι τσατσιές που παίχτηκαν εντός αυτού του
παιχνιδιού πραγματικά είναι δύσκολο να τις συλλάβει ανθρώπινος
νους. Αλλά περάσαμε πολύ καλά, πού να πάρει! Σφαχτήκαμε, φι-
λιώσαμε και ξανασφαχτήκαμε, ήπιατε και τα καφεδάκια σας εσείς
οι πρωτευουσιάνοι, και γενικά η όλη φάση ήταν ένα ωραίο –και ελ-
ληναράδικο– πανηγυράκι για όσο κράτησε!
the longest Journey
Σεβασμός, δέος και συγκίνηση για έναν από το καλύτερους πρε-
σβευτές της
κατηγορίας.
Σε μία μεγα-
λούπολη του
μέλλοντος,
ένα κορίτσι
που έμελλε
να γίνει μία
από τις γνω-
στότερες γυ-
ναικείες πα-
ρουσίες του
gaming, η
April Ryan, στοιχειώνεται από φρικτούς εφιάλτες που κάνουν τη
ζωή της ανυπόφορη. Δύο πολύ διαφορετικοί κόσμοι ενώνονται σε
ένα υπέροχο Adventure, που είναι θεμελιωμένο πάνω στις καλύτε-
ρες παραδόσεις των παιχνιδιών περιπέτειας. Ήρθε σε μία χρονική
στιγμή που ξεκινούσαν τα «πέτρινα χρόνια» για το χώρο και έδειξε
ότι το είδος μπορούσε ακόμα να προσφέρει, ακόμα και έξω από το
«
χρυσό αιώνα» του. Στο παιχνίδι αυτό χρωστάω και μία επιπλέον χά-
ρη, αφού με έμαθε να μη διστάζω να παίξω παιχνίδια με γυναίκες
πρωταγωνίστριες. Έτσι, είχα την ευκαιρία να χαρώ και τα μεταγε-
νέστερα Syberia, παρ’ όλο που είχα κρεμάσει τη φανέλα μου ως
Adventurάς…
