Δ
ύο χρόνια πριν περίπου, ένα μικρό και ποταπό
παιχνιδάκι με το όνομα DOTA 2 κυκλοφόρησε σε
open beta στο Steam. Η είσοδος των παικτών στο
νέο αυτό παιχνίδι είναι πάρα πολύ μικρή, καθώς
μόνο οι βετεράνοι των προηγούμενων εκδοχών
του παιχνιδιού γινόντουσαν δεκτοί. Αυτοί, εξάλ-
λου, θα εκτιμούσαν καλύτερα το παιχνίδι και το feedback τους
θα ήταν κρίσιμης σημασίας για τη δημιουργό εταιρεία Valve.
Σιγά σιγά όμως οι θύρες άνοιγαν όλο και περισσότερο. Λίγους
μήνες πριν την κυκλοφορία του παιχνιδιού, τα κλειδάκια για
την beta μοιράζονταν σαν ζεστό ψωμάκι, οπότε
το να αποκτήσεις το παιχνίδι ήταν
απλώς θέμα δευτερολέπτων.
Στις 9 Ιουλίου, στο επίσημο Blog του παιχνιδιού ανεβαίνει
μία ανακοίνωση: «DOTA 2 is officially released». Αχαλίνωτοι εν-
θουσιασμοί, ολονύχτια rave πάρτι, τάματα στον Όσιο Gaben
και άλλα πολλά. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν όσοι δεν έχουν
παίξει το παιχνίδι. Ψύλλου πήδημα ήταν η ανακοίνωση της
Valve για τη συντριπτική πλειονότητα του community. Ουσια-
στικά, εδώ που τα λέμε, δεν αλλάζει και τίποτα. Γιατί να γίνει
γλέντι τρικούβερτο όταν το παιχνίδι ήδη έχει εκατομμύρια παί-
κτες και μία συνεχώς ακμάζουσα pro σκηνή; Το ίδιο παιχνίδι
που κάποιοι παίζουν εδώ και ένα χρόνο (και βάλε), απλά γίνε-
ται διαθέσιμο για όλους τους υπόλοιπους. Σχεδόν. Βλέπετε, η
Valve περνά τους νέους παίκτες από κόσκινο, για να δουν
αν οι servers τους αντέχουν το αυξημένο φόρτο εργα-
σίας. Άρα, μιλάμε για το DOTA beta version 2.0, έτσι
δεν είναι; Ένας Θεός ξέρει.
Αν φτάσατε μέχρι εδώ και δεν έχετε ιδέα για
τι πράγμα μιλάω, τότε χάνετε 10 πό-
ντους για την άγνοιά σας. Το DOTA
2
είναι ένα MOB… εεεεε, action-rts
ανεπτυγμένο στην Source engine
PC Master
56
Λοιπόν, εξηγούμαι εδώ για να μην παρεξηγούμαι αργότερα.
Το άρθρο αυτό είναι αφιερωμένο στο μοναδικό και υπέρτατο DOTA 2.
Επιστρατεύω τον DOTA supremacist που κρύβω μέσα μου,
για να με βοηθήσει στη συγγραφή του άρθρου. Οι όροι «MOBA», «User-friendly»
και «εύκολο» απαγορεύονται δια ροπάλου. Αν μου ξεφύγουν οι παραπάνω φράσεις
στο τελικό κείμενο, τονίστε το σφάλμα μου και εγώ θα αυτομαστιγωθώ
ζητώντας συγχώρεση. Μπορούμε να αρχίσουμε το κυρίως άρθρο τώρα.
του Βασίλη «Bilaros» Κασαπίδη
