PC Master
42
Το φαινόµενο των «interactive movies» έχει
εισχωρήσει για τα καλά στο λεξικό των video
games. Αφενός µεν η τεχνολογία το επιτρέπει
και αφετέρου η βιοµηχανία το αποζητά. Παρ’
όλα αυτά, η διαφορά ενός τίτλου
κινηµατογραφικών προδιαγραφών από µία
ολοκληρωµένη κινηµατογραφική παραγωγή
είναι σαφώς µεγάλη (και καλά κάνει!). Έτσι
λοιπόν, πολλές είναι οι ταινίες οι οποίες είχαν
πηγή έµπνευσης κάποιους blockbuster τίτλους
παιχνιδιών.
Της Μαρίλης «Fairy» Νίκολη
Π
ίσω στη χρυσή εποχή των ’80s-’90s, οι κινηµα-
τογραφικές µεταφορές των games έµοιαζαν αρ-
κετά εντυπωσιακές, παρ’ όλη την cult διάθεση
που τις χαρακτήριζε. Οι 8-bit ήρωες µεταµορ-
φώνονταν σε αιθέριες (και µη) υπάρξεις, το σε-
νάριο ήταν κοµµένο και ραµµένο στις προτιµή-
σεις των fans του παιχνιδιού, ενώ η αίσθηση του ρεαλισµού
έδινε µία νέα πνοή στο 2D τίτλο. Σήµερα είναι λίγο διαφορετι-
κά τα πράγµατα, αφού υπάρχουν τα αδαµάντινα εργαλεία,
όπως οι Unreal Engine, IW, Cryengine και άλλες παρόµοιες µη-
χανές γραφικών, οι οποίες αποτυπώνουν άκρως ρεαλιστικά κά-
θε επιθυµία των developers. Έτσι, το έργο του σκηνοθέτη µίας
αντίστοιχης ταινίας γίνεται όλο και πιο δύσκολο, αφού τα γρα-
φικά και ο ρεαλισµός δεν θα αποτελέσουν πόλο έλξης για τα
διψασµένα µάτια των gamers.
Βέβαια, µέσα σε όλες αυτές τις κινηµατογραφικές µεταφο-
ρές που έχουν βασιστεί σε τίτλους αγαπηµένων βιντεοπαιχνι-
διών, δεν θα µπορούσαν να λείπουν οι υποψηφιότητες για το
«
χρυσό βατόµουρο». Αρκεί µόνο να σκεφτούµε ότι ένα µεγάλο
µέρος αυτών των παραγωγών συνδέεται άµεσα µε το όνοµα
«
Uwe Boll» (Alone in the Dark II, Far Cry, BloodRayne και άλ-
λους σκουπιδο-τίτλους).
