Page 62 - AKP4

2 κοινωνιολόγους και 6 άτομα γραμματεια-κής υποστήριξης.

Και οι δύο φάσεις της πιλοτικής εφαρμο-γής του προγράμματος αξιολογήθηκαν και κατά γενική ομολογία κρίθηκαν επιτυχημέ-νες σε όλα τα επίπεδα (από το επιχειρησια-κό μέχρι το τοπικό), καθώς συνέβαλαν στην ανάδειξη του κοινωνικού ρόλου της αστυνο-μίας με την παροχή αναβαθμισμένων υπηρε-σιών στην τοπική κοινωνία, τη μείωση ορι-σμένων μορφών εγκληματικότητας και τη διαχείριση με τον πλέον ορθό τρόπο των προβλημάτων που αντιμετώπιζαν άτομα ει-δικών κατηγοριών (ανήλικοι, αλκοολικοί, ναρκομανείς κ.λπ.). Κι όμως, παρά την πετυ-χημένη δοκιμαστική εφαρμογή του, το πρό-γραμμα έμεινε στα χαρτιά. Από διασταυρω-μένες πληροφορίες μας, όλες οι μετέπειτα πολιτικές ηγεσίες έλαβαν σχετικές εισηγή-σεις για την καθιέρωση ή τουλάχιστον την

τικά με αυτές τις αγκυλώσεις, ένα μικρό από-σπασμα από το βιβλίο του Δ. Μπουραντά, «Όλα σου τα ’μαθα, μα ξέχασα μια λέξη», εκ-φράζει απόλυτα τους προβληματισμούς μας: «Για να αλλάξει κάτι χρειάζονται τομές πα-ντού. Στη δικαιοσύνη, στην υγεία, στη δημό-σια τάξη, στην παιδεία, στην κοινωνική αλλη-λεγγύη, στα κόμματα, στη δημόσια διοίκηση. Παντού και σε όλα. Οι συνηθισμένες βελτιω-τικές αλλαγές δεν έλυναν ποτέ τα προβλή-ματα, αφού το σύστημα είχε πάντοτε την ικα-νότητα να ακυρώνει κάθε επιδιωκόμενο απο-τέλεσμα. Για να υπάρξουν όμως τέτοιες το-μές, απαιτείται εκείνο που στη θεωρία της Διοκητικής Επιστήμης ονομάζεται μετασχημα-τική ηγεσία (transformational leadership). Δη-λαδή, ηγεσία με όραμα, ισχυρή θέληση, τσα-γανό και ικανότητες που να εμπνεύσουν και να πραγματοποιήσουν αλλαγές μεγάλης κλί-μακας.» •

• Η Γαλλία ήταν από το 1983 πρωτοπόρα στην υιοθέτηση και εφαρμογή κοινοτικών πολιτικών για την πρόληψη του εγκλήμα-τος. Αργότερα εμφανίστηκαν τρία βασικά πεδία δράσης: α) η πρόληψη του εγκλήματος β) η αστυνόμευση της εγγύτητας γ) η προώθηση της κοινωνικής αλληλεγγύης. Δράσεις που απαιτούν δραστηριοποίηση κυρίως των δημοτικών αρχών και των κοινω-νικών φορέων.

• Στην Ιταλία το 1990 αναπτύχθηκαν σε θεσμικό και πολιτικό πλαί-σιο οι δράσεις πρόληψης, με μοίρασμα των ευθυνών των τοπικών κυβερνήσεων και αστυνομίας, σε συνεργασία με τοπικές κοινωνι-κές υπηρεσίες, εταιρείες και ιδιωτικές επιχειρήσεις μιας περιοχής και πολίτες. Οι νέες πολιτικές σε επίπεδο πόλης, έχουν ως συστα-τικά στοιχεία και την κοινοτική αστυνομία με την αστυνόμευση της εγγύτητας, τους εκπαιδευτικούς φορείς και τους φορείς κοινωνι-κής πρόνοιας.

• Στη Βρετανία, την τελευταία δεκαετία γενικά επιδιώκεται μία και-νούργια προσέγγιση σε επίπεδο γειτονιάς με ομάδες αστυνόμευσης, στις οποίες περιλαμβάνονται υπάλληλοι υποστήριξης της κοινότη-τας. Πληθώρα προγραμμάτων, που οργανώνονται με μια πολυπα-ραγοντική προσέγγιση, προσφέρονται από αστυνομικές αρχές και τοπικούς οργανισμούς και περιλαμβάνουν οργανωμένες δραστη-ριότητες ελεύθερου χρόνου, (αθλητικές, ανάπτυξη δεξιοτήτων, συμβουλευτική και προώθηση ενδιαφερόντων υψηλής ποιότητας, ιδίως καλλιτεχνικών), προσκαλούν δε τους κατοίκους να συζητή-σουν με την αστυνομία για τις ανησυχίες τους, βρίσκοντας τους κα-τάλληλους ανθρώπους, στον κατάλληλο αριθμό και στην κατάλλη-λη θέση.

• Στη Σουηδία το 1996 δόθηκε έμφαση στη συνεργασία δικαιοσύ-νης και τοπικών παραγόντων, όπως δημοτικές αρχές, ενώσεις προσώπων, η επιχειρηματική κοινότητα και οι πρωτοβουλίες των πολιτών. Έχουν εστιάσει στην κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών από τους νέους, στην επιθετική συμπεριφορά και εγκληματικότητά τους και δημιουργούν δραστηριότητες συναναστροφής των νέων, πρωτοβουλίες και κατασκηνωτικά προγράμματα, βελτιώνονται οι γειτονιές και οργανώνεται η εμφανής παρουσία της αστυνομίας και οι συνεχείς περιπολίες.

• Η Φινλανδία το 1999 με το Εθνικό Σχέδιο Πρόληψης Εγκλήμα-τος, έδωσε προτεραιότητα στη συνεργασία του Κράτους με τους δήμους, την επιχειρηματική κοινότητα, την εκκλησία, τις οργανώ-σεις πολιτών και τους ιδιώτες. Προάγει τη συμμετοχική πρόληψη του εγκλήματος σε τοπικό επίπεδο και περιλαμβάνει κυρίως μέτρα

σχεδιασμένα για τη μείωση των κατάλληλων ευκαιριών για τη διάπραξη εγκλημάτων, με σχήματα επιτήρησης στις γειτονιές. • Η Ιρλανδία το 1985 ανέπτυξε δραστηριότητες σε ζητήματα κοι-νωνικής ένταξης, φροντίδας, κοινοτικής ασφάλειας και συμβου-λευτικής. Από το 2003 τονίστηκαν οι πρωτοβουλίες πρόληψης του εγκλήματος συνδεδεμένες με την κοινότητα. Ακόμα τα Ειδικά Προ-γράμματα της Garda αποτελούν τοπικά προγράμματα για την πρό-ληψη του εγκλήματος που απευθύνονται στους νέους και τα δια-χειρίζονται οργανώσεις υπηρεσιών για νέους ή ειδική ανεξάρτητη επιτροπή.

• Στη Γερμανία οι πολίτες έχουν τη δυνατότητα να συμβάλουν στην αντεγκληματική πολιτική σε τοπικό επίπεδο. Λειτουργούν σχεδόν 2000 συμβούλια και σύλλογοι για το σκοπό αυτό. Οι πολίτες ζη-τούν όλο και περισσότερο την αστυνόμευση της εγγύτητας και την εντατική παρουσία της αστυνομίας, ενώ η παραδοσιακή αστυνό-μευση θεωρείται δευτερεύουσα σε σύγκριση με την πολυπαραγο-ντική προσέγγιση.

• Στην Αυστρία η κοινοτική αστυνόμευση και οι πολιτικές πρόληψης δεν είναι αναπτυγμένες, γιατί η αρμοδιότητα της αστυνομίας για την αντιμετώπιση του εγκλήματος είναι αδιαμφισβήτητη και η εμπιστοσύνη του πληθυσμού σ’ αυτήν είναι μεγάλη. Προτιμούνται ξεκάθαροι ρόλοι μεταξύ της αστυνομίας, που παράγει την ασφά-λεια και του κοινού που την καταναλώνει.

• Στην Ισπανία το 1995 επιχειρήθηκε η σύσφιξη σχέσεων αστυνο-μίας – πολιτών. Οι εφαρμοζόμενες πολιτικές ασφάλειας για τις πό-λεις στοχεύουν στη βελτίωση της συνεργασίας μεταξύ της αστυνο-μίας και της τοπικής διοίκησης με επίκεντρο την αποτροπή, τη μεί-ωση των κινδύνων, την κοινωνική πρόληψη για τις ομάδες που βρίσκονται σε κίνδυνο και τη δημιουργία θετικού κλίματος για διά-λογο, δημόσια συζήτηση και ανάδραση.

• Στην Ολλανδία οι κοινωνικοοικονομικές αλλαγές έχουν πυροδο-τήσει αισθήματα ανασφάλειας, που οδηγούν σε απαιτήσεις για πε-ριοριστικές πολιτικές μηδενικής ανοχής. Η ολλανδική προσέγγιση για την ασφάλεια συνδυάζει μια κατασταλτική τάση με πολιτικές αναμόρφωσης του περιβάλλοντος των πόλεων και καταλήγει σε ένα προφανώς περίεργο μείγμα νεοφιλελευθερισμού και ιδιαίτε-ρης προσέγγισης κάθε τοπικής κοινωνίας.