Page 61 - AKP4

λίαν επιεικώς. Από τη μία πλευρά έχουμε την απαξίωση από τους προϊσταμένους των υπηρεσιών, από τους αστυνομικούς άλλων μονάδων, αλλά ακόμη και από τους ίδιους τους αστυνομικούς που υπηρετούν στη συ-γκεκριμένη δράση. Από την άλλη, τις αυξη-μένες ανάγκες των υπηρεσιών, την άγνοια, την ανεπάρκεια στην εκπαίδευση και στον επαγγελματισμό ορισμένων, την ισοπέδω-ση. Όλα αυτά είναι παράγοντες που ακυρώ-νουν στην πράξη τη φιλοσοφία του θεσμού. Τι να πρωτοπαρουσιάσει κανείς; Τα λόγια αξιωματικών «εδώ δεν έχω εγώ κινητό, θα έχει ο Αστυνομικός της Γειτονιάς;» ή απλών αστυνομικών «ποιοι είναι αυτοί που δεν θα πάνε μέτρα και μεταγωγές;». Διοικητής Αστυ-νομικού Τμήματος, μας εκμυστηρεύτηκε:

«Κατανοώ την ανάγκη λειτουργίας του θε-σμού. Μπορώ όμως να τους διαθέσω; Χρω-στώ δεκάδες ρεπό στο προσωπικό, είναι πρόκληση και πολυτέλεια κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες. Η Αστυνομία ασχολείται κυρίως με πάρεργα και ελάχιστα με την πραγματική δουλειά της. Πρέπει να γίνουν ανατρεπτικές αλλαγές. Πραγματικά δεν πάει άλλο.».

Το 2007, στο πλαίσιο του κεντρικού στρα-τηγικού στόχου του Αρχηγείου Ελληνικής Αστυνομίας «Σύγχρονη – Αποτελεσματική Αστυνομία κοντά στον Πολίτη» αποφασίστη-κε να τεθεί σε εφαρμογή ο θεσμός των Κι-νητών Αστυνομικών Μονάδων (ΚΑΜ), κατά τα πρότυπα λειτουργίας του στο Βερολίνο. Ο θεσμός αυτός αποσκοπεί στη φιλική προ-σέγγιση και εξυπηρέτηση των πολιτών, στην αναβαθμισμένη και ουσιαστική παρουσία της ένστολης αστυνομίας στην καθημερινότητά τους και στη διαρκή βελτίωση των παρεχομέ-νων σ’ αυτούς υπηρεσιών.

Κάθε ΚΑΜ είναι ολιγομελής ομάδα ένστο-λου προσωπικού της Ελληνικής Αστυνομίας, η οποία επιβαίνει σε ειδικά διαμορφωμένα και κατάλληλα εξοπλισμένα κλειστά υπηρεσιακά οχήματα (τύπου Van). Εκτελεί υπηρεσία σε επιλεγμένα σταθερά σημεία, που έχουν προσδιοριστεί με κριτήρια που επιβάλλουν σ’ αυτά την παρουσία μίας ΚΑΜ: Απομακρυσμέ-νη περιοχή από το αστυνομικό τμήμα, πληθυ-σμιακή σύνθεση και κοινωνικο-οικονομική ανάπτυξη της περιοχής, δείκτες εγκληματικό-τητας και λοιπές ιδιαιτερότητές της). Η συ-γκρότηση και δραστηριοποίησή τους έγινε με στόχο να συμπληρωθεί το κύριο έργο των αστυνομικών τμημάτων, ως παράπλευρη δράση του πλέγματος εμφανούς αστυνόμευ-σης και να εγκαινιασθεί μία νέα σχέση της Αστυνομίας με τους πολίτες, στους οποίους πλέον προσφέρθηκε η δυνατότητα να επικοι-νωνούν απευθείας και να εξυπηρετούνται από την Αστυνομία, χωρίς να είναι αναγκα-σμένοι να προσέρχονται στα αστυνομικά τμή-ματα. Χωρίς τις ΚΑΜ πολλοί πολίτες λόγω

ασθένειας, μεγάλης απόστασης ή για άλλους λόγους δεν θα ’χαν ποτέ την ευκαιρία να έχουν αυτή την εξυπηρέτηση.

Παρ’ όλο που και αυτό το δοκιμασμένο στην Ευρώπη μοντέλο κοινοτικής αστυνό-μευσης κρίθηκε αρχικά ότι θα αποδώσει καρ-πούς στην οικοδόμηση φιλικών σχέσεων και ουσιαστικής συνεργασίας μεταξύ αστυνομίας και τοπικών κοινωνιών, πολύ γρήγορα απα-ξιώθηκε και σιωπηρά έπαψε να λειτουργεί. Αυτή τη φορά, σύμφωνα με έγκυρες πληρο-φορίες, ο θεσμός ακυρώθηκε από ανώτατο ηγετικό στέλεχος, αμέσως μόλις αποστρα-τεύθηκε ο εμπνευστής του θεσμού. Έτσι, οι χιλιάδες εργατοώρες για το σχε-διασμό, την εκπαίδευση, τα έξοδα κατασκευ-ής των πέντε Κινητών Αστυνομικών Μονά-δων, ακόμη και ο υλικοτεχνικός εξοπλισμός, χάθηκαν με μία υπογραφή. Κυρίως, όμως, χά-θηκαν οι ελπίδες να λειτουργήσει και στην Ελλάδα ένα σύγχρονο μοντέλο κοινοτικής αστυνόμευσης.

Κοινωνικούς Λειτουργούς και Ψυχολόγους», το οποίο εφαρμόστηκε πιλοτικά και όχι θε-σμοθετημένα τo 2001 και 2002. Αυτό το πρόγραμμα, απέδειξε όχι μόνο θεωρητικά αλλά στην πράξη (όταν και όπου εφαρμό-στηκε πιλοτικά) ότι μπορεί να ανταποκριθεί στην προσπάθεια για αναβάθμιση του ρόλου και της αποστολής της Αστυνομίας και στην παροχή ποιοτικών υπηρεσιών στις τοπικές κοινωνίες.

Ο βασικός σκοπός του προγράμματος ήταν η επιστημονική υποστήριξη των αστυ-νομικών υπηρεσιών σε θέματα κακοποίησης ανηλίκων, παραμέλησης παιδιών, εξάρτησης από ναρκωτικά, αντιμετώπισης περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας, κ.λπ. Επίσης, κάποι-ες υποθέσεις που έφταναν στις αστυνομικές αρχές αλλά για την αντιμετώπισή τους απαι-τούσαν την παρέμβαση υπηρεσιών κοινωνι-κής πρόνοιας, μπορούσαν να μην οδηγού-νται στα ποινικά δικαστήρια, αλλά να διαβι-βάζονται αρμοδίως στις κοινωνικές υπηρε-σίες αυτού του προγράμματος.

Για την πιλοτική εφαρμογή του προγράμ-ματος, το 2001 προσλήφθηκαν και απασχο-λήθηκαν επί δώδεκα μήνες σε περιφερεια-κές υπηρεσίες της αστυνομίας, 15 κοινωνι-κοί λειτουργοί, ψυχολόγοι και κοινωνιολό-γοι, με 11 άτομα γραμματειακής υποστήρι-ξης. Το πρόγραμμα επαναλήφθηκε πάλι πι-λοτικά το 2002 και για 12 ακόμη μήνες, με 13 ψυχολόγους, 5 κοινωνικούς λειτουργούς,

Αστυνομικός της Γειτονιάς έχει περάσει από... σαράντα κύματα. Ιδού η περιπετει-ώδης διαδρομή του: • Ξεκίνησε το 2003 • Υπολειτούργησε το 2004 λόγω των αυ-ξημένων υπηρεσιακών αναγκών της Ολυμπιάδας.

• Το 2005 επανακαθορίστηκε το πλαίσιο λειτουργίας του και επεκτάθηκε και σε άλλες περιοχές.

• Το 2007, επειδή είχε σχεδόν καταργηθεί σιωπηρά, αποφασίστηκε η εντατικοποίησή του. • Το 2010, επειδή και πάλι είχε σχεδόν καταργηθεί, αποφασίστηκε να επανεργοποιηθεί, στο πλαίσιο της νέας αντεγκληματικής πολιτικής της πενταετίας 2010-2014, με την επι-σήμανση το έργο του να μην έχει κατασταλτικό χαρακτήρα και να προέχει η προβολή, μέσω των Αστυνομικών Γειτονιάς, του κοινωνικού ρόλου και προσώπου της Ελληνι-κής Αστυνομίας, η επικοινωνία και το άνοιγμα προς τη νεολαία, τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, καθώς και τους συλλόγους και τις κοινότητες αλλοδαπών-μετανα-στών, με σεβασμό στην πολυπολιτισμικότητα.

Με αυτούς τους βασικούς άξονες, ορίσθηκε να λειτουργεί με 114 αστυνομικούς στην Αττική, 28 στη Θεσσαλονίκη και 78 στην υπόλοιπη περιφέρεια.

Όμως, σήμερα επικρατεί πάλι επικρατεί η γνωστή κατάσταση: Ατονία, υπολειτουργία, έως και σιωπηρή κατάργηση του θεσμού. Και ο φαύλος κύκλος της επανενεργοποίησης, υπολειτουργίας, εικονικής κατάργησης συνεχίζεται...