Food Service τ. 146

59 AΦΙΕΡΩΜΑ Πώς θα ήταν ο κόσμος αν τα ημερήσια απορρίμματα ενός εστιατορίου μπορού- σαν να χωρέσουν μέσα σε ένα βαζάκι; Ποια θα ήταν η άποψη των επισκεπτών ενός εστιατορίου το οποίο χρησιμοποιεί, για τα αντικείμενα που υπάρχουν στο εσωτερικό του, ανακυκλώσιμα υλικά – όπως είναι οι φελλοί από τα μπουκάλια των κρασιών; Και όμως, όλα τα παραπάνω υπάρχουν. Τη στιγμή που στην Ελλάδα και στην Ευρώπη ο αποχωρισμός των προϊόντων μιας χρήσης (όπως τα καλαμάκια ή τα ποτήρια του καφέ και του νερού) αποδεικνύεται δύσκολος, στην Αμερική ολοένα και περισσότερα εστιατόρια πρωτοπορούν. Πλέον υπάρχουν παραδείγματα τα οποία κινούνται σε μία κατεύθυνση που, αν είχε γίνει τάση ή είχε επικρατήσει νωρίτερα, το περιβάλλον, ο πλανήτης και οι συνθήκες διαβί- ωσης όλων θα ήταν διαφορετικές – και για την ακρίβεια θα ήταν καλύτερες. Ποτέ όμως δεν είναι αργά, αντιθέτως η ανάγκη για εστιατόρια που καταφέρνουν να μην παράγουν καθόλου ή να έχουν ελάχιστα απορρίμματα κρίνεται πιο επιτακτική από ποτέ. Τα εστιατόρια «μηδενι- κών απορριμμάτων», όπως λέγονται, αυξάνο- νται σε όλο τον κόσμο με γρήγορους ρυθμούς. Σκοπός τους είναι να εξαλείψουν όχι μόνο τα υπολείμματα των τροφίμων αλλά, κυριολεκτι- κά, οποιοδήποτε είδος απορρίμματος. Οι επι- χειρήσεις αυτές χρησιμοποιούν πολλούς και διαφορετικούς τρόπους για να προστατεύσουν το περιβάλλον. Ενδεικτικά, εκεί τα κουβέρ μιας χρήσης αποτελούν μια ξεχασμένη έννοια, ενώ BIOΔΙΑΣΠΩΜΕΝΑ ΕΙΔΗ ΜΙΑΣ ΧΡΗΣΕΩΣ ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΟΥΒΕΡ ΕΓΙΝΕ «ΦΙΛΙΚΟ» Θα μπορούσε ένα εστιατόριο να λειτουργεί καθημερινά αλλά να μη χρειάζεται κάθε βράδυ κάποιος υπάλληλος να μεταφέρει με κόπο τις υπέρβαρες σακούλες απορριμμάτων ως το πεζοδρόμιο και τον πλησιέστερο κάδο σκουπιδιών; Θα μπορούσαν οι κάδοι της ανακύκλωσης έξω από τα εστιατόρια να μην ξεχειλίζουν από χάρτινες συσκευασίες, μπουκάλια και κάθε είδους πλαστικό; Της Μαρίνας Αθηναίου