56
παρουσίαση
μίνι μάρκετ
φοιτητόκοσμου, από τότε που έγιναν οι εστίες
».
Χαρακτηριστικά ο κ. Πανδής επισημαίνει ότι μετά το 2009,
μετά δηλαδή την οικονομική κρίση, ο τζίρος του κάθε
χρόνο πέφτει κατά 10-15%. «
Κάθε χρονιά λέμε τι καλά που
ήταν πέρσι. Ο τζίρος γενικώς στα μαγαζιά τα δικά μας έχει
πέσει πάρα πολύ. Προσπαθείς να βρίσκεις φθηνά προϊόντα
για να είσαι όσο πιο κοντά γίνεται στο σουπερμάρκετ, αλλά
είναι πολύ δύσκολο. Το σύνηθες είναι να έχεις σταθερούς
προμηθευτές που ξέρεις ότι θα σου κάνουν τις καλύτερες
δυνατές τιμές, και μια στο τόσο να πας να κάνεις και ένα
φόρτωμα από τα cash & carry
». Διατηρεί σταθερούς
προμηθευτές, αλλά δεν σταματάει να ψάχνει και άλλους
για καλύτερες προσφορές. Βέβαια, όπως μας είπε, οι
περισσότεροι προμηθευτές σε βρίσκουν, περνούν και
αφήνουν κατάλογο με τις τιμές και τις προσφορές τους και
ίσως να αφήσουν και το προϊόν τους για δοκιμή. Σχεδόν
αλληλένδετο με την κρίση, ως μεγάλο πρόβλημα κατα-
δεικνύει τους πολλούς λογαριασμούς. «
Εάν σκεφτείτε ότι
έχουμε ενοίκιο, ΔΕΗ, ασφάλεια και φορολογία, είναι
δυσβάσταχτο. Το βασικότερο πρόβλημα λοιπόν είναι τα
μεγάλα έξοδα, χωρίς πλέον τα ανάλογα ποσοστά κέρδους.
Τα προβλήματά μας ξεκινάνε και από τις ίδιες τις εταιρείες.
Δεν υπάρχει πλέον η πίστωση. Σου λέει ο άλλος ότι η
παραγγελία σου κοστίζει τόσο, εάν δεν έχεις να την πληρώ-
σεις, δεν θα σου έρθει. Παλαιότερα, υπήρχαν τρομερές
πιστώσεις. Ερχόταν, σου άφηνε τα προϊόντα και έφευγε.
Τότε μπορούσες να έχεις ένα άνοιγμα, υπήρχαν οι επιτα-
γές και η προσωπική σχέση, αυτά πλέον δεν υπάρχουν.
Αυτό ξεκίνησε το 2009
».
Ως παράδειγμα για τους προμηθευτές μάς έθεσε τους «δια-
κινητές τσιγάρων». «
Για παράδειγμα, παλιά υπήρχαν 120
τσιγαράδες και τώρα υπάρχουν πέντε. Μπορούσες να δου-
λέψεις με όποιον ήθελες και ο καθένας είχε τους δικούς
του διακανονισμούς. Λένε για απελευθέρωση της αγοράς,
αλλά αυτό δεν ήταν απελευθέρωση, ήταν συρρίκνωση και
έλεγχος της αγοράς. Αυτήν τη στιγμή αν θέλω να πάρω
Marlboro, αναγκαστικά θα απευθυνθώ σε αυτόν που έχει
την περιοχή μου. Οι καπνοβιομηχανίες φαντάζομαι ότι κοι-
τάνε τα δικά τους κέρδη. Δεν ενδιαφέρθηκαν ούτε για
εμένα ούτε για τα σημεία πώλησης. Προφανώς ήθελαν να
περιορίσουν τα έξοδά τους, ώστε να έχουν περισσότερα
κέρδη. Στην ουσία, συγκεντρωτικά ήταν 120 και επικράτη-
σαν 10 μεγάλοι. Οπότε πάμε με τους δικούς τους όρους.
Όταν σου λέει μετρητοίς ό,τι πάρεις, ξεκινάει ο οικονομικός
στραγγαλισμός και όταν γίνεται αυτό, δεν μπορείς να έχεις
όλη την γκάμα. Θα περιορίσεις προϊόντα που δεν πουλάνε
πολύ. Για παράδειγμα, δεν φέρνω μάρκες τσιγάρων που
δεν έχουν σταθερή πελατεία
».
Όσον αφορά το θέμα των ποσοστών στα τσιγάρα, ο κ. Παν-
δής πιστεύει ότι φταίει το γεγονός πως δεν έχουν ένα
σωματείο που θα μιλούσε για τα συμφέροντά τους.
«
Κάποια στιγμή έγιναν κάποιες προσπάθειες να γίνει κάτι,
αλλά τελικά δεν έγινε. Εγώ όλα αυτά τα χρόνια ποτέ δεν
γνώρισα ένα σωματείο που να αντιπροσωπεύει τη μικρή
λιανική, εμάς τα μίνι μάρκετ. Εάν υπήρχε κάτι, θα βοηθούσε
και θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντά μας. Αυτήν τη στιγμή
δεν έχουμε από πουθενά στήριγμα. Όταν οι εταιρείες απο-
φάσισαν από μόνες τους να κόψουν τα ποσοστά για δικό
τους όφελος, δεν υπήρχε κάποιος αντίλογος
».
Ένα ακόμη πρόβλημα είναι και η ασφάλεια. Τον έχουν
ληστέψει έξι φορές στα χρόνια που διαθέτει το μαγαζί και,
όπως μας είπε, αυτά τα χρήματα δεν καλύπτονται. «
Είναι
ένας λόγος που δεν έχω πλέον και μεγάλο στοκ, παρά το
γεγονός ότι έχω κάνει το μαγαζί σαν φυλακή όταν το κλείνω
με τα ρολά. Και πάλι όμως δεν πιστεύω ότι έχει και μεγάλη
σημασία. Η τελευταία ληστεία ήταν πριν από δύο χρόνια, ενώ
πριν τέσσερα χρόνια είχαν μπει με όπλο μέσα στο μαγαζί και
μάλιστα όταν βγήκα για να τους παρακολουθήσω με πυροβό-
λησαν. Δικό μου λάθος, όταν βλέπεις όπλο, δεν πρέπει να
«Το 60% των προϊόντων είναι με
ημερομηνία λήξης, δεν μπορείς να
στοκάρεις εύκολα. Τα απορρυπαντικά και
τα χαρτικά που μπορείς να τα στοκάρεις
δεν φεύγουν πολύ».
