Τουριστική Αγορά τ. 278

37 ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ Τ ο μέγεθος της χώρας μας, η δι- άρθρωση του επιχειρείν, η δο- μή των επιχειρήσεων, η ομογε- νοποιημένη αγορά, ο διαρκής περιορισμός της αγοραστικής δύναμης και του διαθέσιμου εισοδή- ματος προς δαπάνη, αλλά και η πάσης φύσεως ύπαρξη κοινών δεικτών (λ.χ. φο- ρολογικοί, ασφαλιστικοί, απασχόλησης κ.ά.) διαμορφώνουν ένα συγκεκριμένο πεδίο στο οποίο καλούνται να δραστηρι- οποιηθούν οι επιχειρήσεις, παραγωγικές, μεταποιητικές, εξαγωγικές, μικρές, με- σαίου και μεγάλου μεγέθους στη Βόρεια Ελλάδα. Δεν αποτελεί, για παράδειγμα, κάποιου είδους συγκλονιστικής αποκά- λυψης πως στη Βόρεια Ελλάδα απαντά έντονα το θέμα της αποβιομηχάνισης. Εδώ και μερικούς μήνες την αγορά της Βόρειας Ελλάδας απασχολεί και το ζήτημα της συμφωνίας με την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακε- δονίας. Όχι μόνο σε ιστορικό και εθνικό πλαίσιο, αλλά και σε επιχειρηματικό, με τον όρο «Μακεδονία» για τις εμπορικές επωνυμίες και την κατοχύρωσή του εκ μέρους των ελληνικών επιχειρήσεων. Μάλιστα, προκειμένου να μην υπάρξουν ζητήματα εξαιτίας της ασάφειας στη χρήση του όρου «Μακεδονία», οι επιχει- ρηματικοί φορείς της Βόρειας Ελλάδας έχουν καλέσει την ελληνική κυβέρνηση να εξασφαλίσει ότι κατά τη διάρκεια της τριετούς περιόδου που προβλέπει η συμφωνία, ούτως ώστε να λυθούν θέ- ματα χρήσης των εμπορικών σημάτων, δεν θα υπάρξει ούτε μία αλλαγή στις επωνυμίες των ελληνικών εμπορικών προϊόντων που περιλαμβάνουν τον όρο «Μακεδονία». Όπως επισημαίνουν παράγοντες της οικονομικής και επιχειρηματικής ζωής της Βόρειας Ελλάδας, τα προβλήματα της υπερφορολόγησης και η έλλειψη σταθερότητας του φορολογικού συ- στήματος, που αποφέρουν ελάχιστη ή ακόμη και καμία ανταποδοτικότητα για τις επιχειρήσεις, τις οδηγεί σε αδιέξοδο ρευστότητας και σε αδυναμία επενδύσε- ων. Μάλιστα, όπως αναφέρουν σχετικά, οι πολλαπλές όσο και συχνά επικαλυπτό- μενες συναρμοδιότητες υπουργείων και δημόσιων αρχών οδηγούν αναπόφευκτα στη δημιουργία υψηλού αποτρεπτικού κόστους για την προσέλκυση επενδύ- σεων. Παράλληλα, τονίζουν πως όσο η πρόσβαση των επιχειρήσεων στη χρη- ματοδότηση παραμένει δύσκολη τόσο και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας θα ανάγεται σε –σχεδόν– αδύνατη εξί- σωση. Ρεαλιστικές προτάσεις για την επόμενη ημέρα! Παρά το γεγονός ότι το τοπίο δείχνει (και είναι) δύσκολο, με πολλαπλές προ- κλήσεις και προβλήματα, είναι αρκού- ντως θετικό πως οι επαγγελματίες της Βόρειας Ελλάδας έχουν επεξεργαστεί μια σειρά από προτάσεις, οι οποίες μπορούν να συμβάλουν στην (μερική ή ακόμη και ολική) έξοδο από την κρίση που μαστίζει τις επιχειρήσεις τους. Αυτές διαπνέονται από ένα συγκεκριμένο όρα- μα στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται η διαμόρφωση ενός νέου οράματος που θα αφορά στη μεταποιητική δραστη- ριότητα στη χώρα μας. Τέτοιου, που θα δημιουργεί μια καινούργια προοπτική για την ανάπτυξη, η οποία με τη σειρά της θα τοποθετήσει τη βιομηχανία στην πρωτοπορία συνεισφοράς σε θέσεις ερ- γασίας και εθνικού πλούτου. Αυτή, όπως υπογραμμίζουν, θα καινοτομεί, θα ενσω- ματώνει στις παραγωγικές διαδικασίες της όλες τις εξελιγμένες τεχνολογίες, θα εξάγει διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα και θα εισφέρει στη διεθνή ανταγωνιστι- κότητα της πατρίδας μας και στη δημι- ουργία ενός εθνικού brand! Παράλληλα, θα στηρίζει την περιφερειακή ανάπτυξη και θα έχει ως στόχο της τη μείωση των περιφερειακών όσο και ενδοπεριφε- ρειακών ανισοτήτων. Ένα από τα κύρια ζητούμενα θα πρέπει να είναι η επίτευξη της αύξησης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων με την ταυτόχρονη δημιουργία νέων, σταθερών και καλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας. Σε αυτό το όραμα θα πρέπει να υπάρ- ξει αξιοποίηση της στρατηγικής γεωγρα- φικής θέσης της Θεσσαλονίκης, για την ανάδειξη ανταγωνιστικών πλεονεκτημά- των για τις επιχειρήσεις όλης τις χώρας, τόσο σε επίπεδο υπηρεσιών logistics όσο και σε επίπεδο ενεργειακό και ενερ- γειακών υποδομών γενικότερα. Το «αγκάθι» της (έλλειψης) περιφερειακής σύγκλισης Ένα από τα «αγκάθια» που σχετίζονται με τη Βόρεια Ελλάδα, αλλά και με την υπόλοιπη χώρα εκτός της πρωτεύουσας, είναι η μειονεξία και η ευρύτερη έλλειψη περιφερειακής ανάπτυξης στον ελληνικό οικονομικό χώρο. Η περιλάλητη «περι- φερειακή σύγκλιση» παραμένει θεωρητι- κή διακήρυξη παρά επίτευξη διακηρυγ- μένου στόχου. Μάλιστα, κατά τη 18ετία 2000-2017 καταδεικνύεται μονίμως η πρωτοπορία της Αττικής με την ταυτό- χρονη οπισθοδρόμηση των υπόλοιπων περιφερειών με όρους ανάπτυξης και απασχόλησης, και, εντέλει, την αύξηση του «αναπτυξιακού χάσματος» μεταξύ «κέντρου» και «περιφέρειας». Άρα, αντί για επίτευξη «περιφερειακής σύγκλισης» διαπιστώνεται «περιφερειακή απόκλι- ση», αφού οι περιφερειακές ανισότητες διαχρονικά διευρύνονται.

RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg5NDY=