Page 59 - AKP4

και χωρίς να μπαίνουμε σε μακροσκελείς αναλύσεις, το σύνολο αυτών των λειτουρ-γιών αποτελεί αυτό που ονομάζουμε «αστυ-νόμευση».

Ομολογουμένως, οι αρμόδιοι για την αστυνόμευση φορείς σχεδιάζουν κατά και-ρούς «νέες αντεγκληματικές πολιτικές» και «ολοκληρωμένα στρατηγικά σχέδια εσωτερι-κής ασφάλειας», σχέδια που φαίνεται να προβλέπουν τα πάντα και υπόσχονται την αντιμετώπιση κάθε μορφής εγκληματικότη-τας. Δυστυχώς, όμως, μέχρι σήμερα η πραγ-ματικότητα έχει αποδείξει ότι όλα βαίνουν καλώς μόνο στο θεωρητικό επίπεδο. Αδιά-ψευστος μάρτυρας, η ανασφαλής καθημερι-νότητά μας. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων ΠΟΑΣΥ: «Η αστυνομία έχει εξελι-χθεί σε έναν φορέα διαχείρισης συμβάντων (ύστερα από κλήσεις πολιτών) και επεμβάσε-ων κατόπιν εορτής (Πρόταση ΠΟΑΣΥ για σύ-σταση διακομματικής επιτροπής, τον Μάιο του 2007, με αντικείμενο τη «Μελέτη για την υφιστάμενη κατάσταση και την προοπτική της Ελληνικής Αστυνομίας. Στόχος, ένα νέο μοντέλο αστυνόμευσης, μία Νέα Αστυνο-μία»). Αυτό σημαίνει επέμβαση εκ των υστέ-ρων, επειδή δεν υπάρχει η πρόβλεψη: • Για την εφαρμογή διαχρονικών αστυνομι-κών προγραμμάτων και δράσεων, στο πλαίσιο της συνήθους καθημερινής αστυ-νόμευσης και

• Για την καθιέρωση σύγχρονων μοντέλων αστυνόμευσης, πέραν αυτών της συνή-θους αστυνόμευσης.

Για να κατανοήσετε καλύτερα τις αρνητι-κές συνέπειες που έχει στην καθημερινότη-τα του πολίτη η ανυπαρξία σύγχρονων μο-ντέλων αστυνόμευσης, για τα οποία θα μι-λήσουμε παρακάτω, πρέπει πρώτα να πούμε τι είναι και με ποιες δράσεις εκτελεί το έργο της η συνήθης καθημερινή αστυνόμευση. Σ’ αυτήν, πρωτοστατεί η εμφανής αστυνόμευ-ση, η οποία περιλαμβάνει δράσεις αμιγούς αστυνομικού χαρακτήρα, με έμφαση στη δυ-ναμική αστυνομική παρουσία με δράσεις που καλούνται να λειτουργήσουν κυρίως κατασταλτικά, καθώς επεμβαίνουν δυναμικά σε περιστατικά παραβατικότητας για να εφαρμόσουν το νόμο: Προσαγωγές, συλλή-ψεις, υποβολή μηνύσεων, παρεμπόδιση πε-ραιτέρω έκνομων ενεργειών κ.λπ.). Τα κυ-ριότερα μοντέλα της συνήθους αστυνόμευ-σης είναι οι πεζές και οι εποχούμενες περι-πολίες, οι Ομάδες Πρόληψης και Καταστο-λής της Εγκληματικότητας (ΟΠΚΕ), τα Συνερ-γεία Αστυνομικών Ελέγχων, οι Υπηρεσίες Άμεσης Δράσης, οι Ομάδες Ζήτα, οι Ομάδες Δέλτα, οι Ομάδες Δίκυκλης Αστυνόμευσης ΔΙΑΣ, οι Ομάδες Ελέγχου και Πρόληψης Τρο-χαίων Ατυχημάτων (ΟΕΠΤΑ), η Ομάδα Σίγμα (Σ), η Ομάδα Πήγασος κ.λπ. Αλλά γιατί να υπάρχει αυτός ο μακρύς κατάλογος αστυνο-

μικών δράσεων; Πρόκειται άραγε για κινή-σεις εντυπωσιασμού των εκάστοτε υπουρ-γών Προστασίας του Πολίτη (πρώην Δημό-σιας Τάξης) και των στρατηγών της αστυνο-μίας που θέλουν να παρουσιάσουν έργο κα-τά τη διάρκεια της θητείας τους ή πραγματι-κά πιστεύουν οι αρμόδιοι ότι μέσα απ’ αυτή την πολυδιάσπαση των τρόπων αστυνόμευ-σης θα λυθεί το πρόβλημα;

Οι πάντες δίνουν την εντύπωση ότι έχουν έτοιμη τη λύση στα χέρια τους, αλλά χρόνια τώρα δεν έχουμε καθημερινή αστυνόμευση σε σταθερή βάση, υλοποιημένη μέσα από μακρόπνοα, διαχρονικά προγράμματα. Το κακό είναι ότι σπάνια καταργείται μία δράση για να δημιουργηθεί μία άλλη, αλλά ακόμα και αν γίνει κάτι τέτοιο, το νέο μοντέλο αστυνόμευσης θα είναι στην ουσία «μία από τα ίδια»: Τα ίδια πρόσωπα, η ίδια εκπαίδευ-ση, η ίδια νοοτροπία, η ίδια φιλοσοφία, με φόντο πάντα την ίδρυση ή κατάργηση υπη-ρεσιών, την επανίδρυση και επανακατάργη-ση κ.ο.κ. Θα γίνουμε σαφέστεροι με ένα χα-ρακτηριστικό παράδειγμα. Ρίξτε μία ματιά στην κατάσταση της καθημερινής υπηρε-σίας ορισμένων αστυνομικών τμημάτων: Ο ίδιος αστυνομικός, κατά τη διάρκεια του οκταώρου του, μπορεί ταυτόχρονα να είναι σκοπός, να επιδίδει έγγραφα, να συνοδεύει κρατούμενο στα δικαστήρια και να εκτελεί και περιπολία! Με αυτήν τη «λύση» όλα δεί-χνουν ωραία και καλά στην επιφάνεια, αλλά στην πραγματικότητα τίποτα δεν γίνεται σω-στά και ολοκληρωμένα. Θεωρητικά, όλα εί-ναι καλυμμένα, εφαρμόζονται όλα όσα πρέ-πει να εφαρμοστούν και οι «άνωθεν» διατα-γές εκτελούνται στο ακέραιο! Στην πράξη,

όμως, με το παραπάνω σύστημα χωλαίνει σοβαρότατα η καθημερινή συνήθης αστυνό-μευση...

Και όταν η κατάσταση φθάνει στο απροχώ-ρητο από τα συσσωρευμένα προβλήματα που έχουν να κάνουν με την ασφάλεια του πολίτη και την εγκληματικότητα, όταν, δηλα-δή, το ποτήρι ξεχειλίζει, κατά το κοινώς λε-γόμενο τότε εξαγγέλλονται και μάλιστα με αρκετό θόρυβο στα Μέσα Μαζικής Ενημέρω-σης, «νέα μέτρα αστυνόμευσης». Τι είναι αυ-τά; Όπως τα παλαιότερα, προβλέπουν και αυτά ενισχυμένη ένστολη αστυνομική πα-ρουσία σε ορισμένες περιοχές. Η εικόνα είναι γνωστή: Από τη μία βλέπουμε περισσότερες κλούβες ΜΑΤ με πάνοπλους αστυνομικούς σε κάποια σημεία και από την άλλη, μαθητές των αστυνομικών σχολών (δόκιμους αστυνο-μικούς) να κάνουν ότι περιπολούν. Όπως, όμως, και να έχει το πράγμα, η εφαρμογή των μέτρων που εξαγγέλλονται κάθε φορά, αν δεν ακυρωθεί ύστερα από κάποιο γεγονός που θα στρέψει αλλού το ενδιαφέρον των αρμοδίων, με μαθηματική ακρίβεια θα φθα-ρεί με το πέρασμα του χρόνου ή έπειτα από κάποια αλλαγή ηγεσίας, θα καταλήξει να υπολειτουργεί.

Έτσι, έχουμε μία σειρά από φιλότιμες ίσως, αλλά αποσπασματικές, πρόχειρες και ευκαιριακές, ασύνδετες και εντελώς ερασιτε-χνικές προσπάθειες. Δυστυχώς απ’ αυτή την «αλυσίδα» προσπαθειών λείπει το στοιχείο της συνέχειας και χωρίς συνέχεια τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά και αποδοτι-κά. Το μόνο θετικό από τον τρόπο που ασκεί-ται η καθημερινή αστυνόμευση, όπως περι-γράφηκε παραπάνω, είναι ότι τα κατά και-